Saturday, November 28, 2009

Devin Townsend - Ziltoid The Omniscient (2007)

Hani hep düşünürüm neden bu progressive metal yapan müzisyenler kendilerini çok ciddiye alır diye. Dream Theater her yönüyle en mükemmelini biz yapıyoruz duruşu sergilemeye çalışır, Pain of Salvation sürekli bir anlam arayışı içerisinde hikayeler anlatır, bunalıma sürüklemeye çalışır, Green Carnation bir saatlik şarkı yapmaya çalışır, Ayreon başka bir alem zaten, ne yapmaya çalıştıklarını onların da bildiğini sanmıyorum pek.
Devin Townsend, benim hiç beklemediğim bir tarz ile; "Neden komik progressive rock yok? Progressive müzik sınırları zorlamak üzerine değil midir?" sorumu cevapladı. Ziltoid, kahveye bayılan, dördüncü boyuttan her şeyin hakimi bir yaratık. Büyük savaş filoları var ve kahve içmek için Yerküre'ye geliyor. Haliyle kibirinden dolayı, verilen kahveyi beğenmiyor ve Yerküre'ye savaş açıyor. Hezimete uğruyor ve uzayda dolaşmaya başlıyor. Beşinci boyutun gezegen yokeden varlığına gidip yardım istiyor, Evrenin ve her şeyin yaratıcına gidip akıl danışıyor. Meğersem evrenin ve her şeyin yaratıcı ot çekip kafayı bulan, kendi halinde bir elemanmış. Ama özlü sözler vermekten geri kalmıyor. Kendini çok ciddiye alan bir ana karaktere sahibiz. Bu da başına gelen olayların absürtlük derecelerini kat kat arttırıyor. Bu yüzden albümdeki tüm karakter Otostopçu'nun Galaksi Rehberi'nden fırlamış gibi davranırken, olaylar da bir o kadar bilim kurgu klasiğine bölüm olacak kadar garip bir komiklik içeriyor.

Ziltoid'un ciddiliğini özellikle müziğin sertliğinden alıyoruz. Ziltoid sahneye giriş yaptığında veya bir tehditte bulunduğunda gitar ve davul da sert giriyor şarkıya. Fakat olayın komikliği, müziğin sertliğiyle birleşince tezaklıktan dolayı daha da komik bir sunum ortaya çıkıyor. Kısacası her parçadaki diyalog ve konuşmalar akılda kalıcı olduğu kadar, melodiler de kafanıza takılıp kalıyor.

Konsept albümde dinlerken karşılaşacaklarınız aşağı yukarı bu tarz şeyler. Anlatınca pek komik gelmiyor haliyle fakat şarkıların başlarında, ortalarında geçen diyaloglar ve anlatıcının kullandığı dil hikayeyi size sunarken aynı zamanda tonlamalar ve içerik ile keyifli bir o kadar da komik dakikalar geçirmenizi sağlıyor.

Townshend albümde duyduğunuz her enstrümanı kendisi çalmış, kaydetmiş ve bir sürü şeyini kendisi halletmiş. Belki de tek başına çalıştığı için bu kadar rahat ve eğlenceli bir albüm yaratmayı başarmış; Ne fikrinin uyuşması gereken bir başka grup elemanı var, ne de önerine gereksiz burun kıvırmalar yapacak kendini çekemeyen başka bir grup üyesi var. Townshend bu noktada kendisini de komedinin içine katıyor. Şöyle ki, Ziltoidia Attaxx! parçasında adam gitar solosu atmadan önce Ziltoid'un ağzından; "Check this out; it's simple" deyip girebiliyor solosuna ardından; "I'm the greatest guitar player ever lived!" diyebiliyor. Ama ne de olsa Ziltoid sadece bir "Nerd."

Progressive Rock artık komik olmayı başarabilmiş bir tür. Bu komikliği tür olarak "Comedy" şeklinde tag'lenen grupların ki ile karşılaştırmıyorum, Grup Vitamin ya da Lonely Island komiktir ama müzik adına yapmazlar esprilerini, komedi adına yaparlar. Gong zamanında belki eğlenceli müzik yapmıştır ama komediyi müziğe yedirebilmek ve melodiyi komik yapabilmek sanırım Devin Townshend ile mümkün kılınmıştır.

Devin Townshend

Devin Townsend / vokal, gitar, bass, synthesizer, davul, sample

Ziltoid The Omniscient

1. ZTO (1:17)
2. By Your Command (8:09)
3. Ziltoidia Attaxx! (3:42)
4. Solar Winds (9:46)
5. Hyperdrive (3:47)
6. N9 (5:30)
7. Planet Smasher (5:45)
8. Omnidimensional Creator (0:48)
9. Color Your World (9:44)
10. The Greys (4:15)
11. Tall Latté (1:03)

Toplam Zaman: 53:46