'70'li yıllardan kalma Quebec'li grup kısaca. Maneige gibi zamanının Quebec progresif müziğini sırtlamışlar ve Kanada'lı Fransızlara progresif müzik bağlamında altın çağını yaşatmışlar. Folk öğeler, jazzy soundu, senfonik ve yer yer saykodeli yapısı ile çok farklı ve kendilerine göre bir tarz oluşturmuşlar. Zaten Fransızların jazz rock/fusion türüne olan bağımlılıklarının bu grubu da yansıması beklenebilecek bir şey. Normandeau kardeşlerin başı çektiği grubun beyni ağabey Fiori. yazdığı lirikler ve yarattığı müzik pastoral, sessiz ve sakin bir göl kenarı özlemi gibi imgesel bir anlatıma sahip.
"Si On Avait Besoin d'Une Ciquème Saison" (Eğer beşinci bir mevsime ihtiyacımız olsaydı) grubun üç albümlük diskografisindeki en göze çarpan çalışması olarak kabul edilebilir. Şüphesiz Antonio Vivaldi'nin "Dört Mevsim" eserinden yola çıkarılarak oluşturulan eser romantik duygularla bir beşinci mevsim arayışı içinde. mevcut dört mevsimi kendine göre yorumlayan grup, 20 dakikalık epik "Histoires sans paroles" (Sözsüz Öyküler) parçası ile beşinci bir mevsim arayışına giriyor. aynı zamanda "Beşinci Mevsim" olarak da geçen parçadaki flüt kullanımı, mellotron ve piyano dinleyiciye tanıdık gelecek kompozisyonlar sunuyor. Özellikle parçanın başında ve sonunda bulunan flüt solosunun bir Türk şarkıcısı tarafından araklanıp kullanıldığını bile söyleyebilirim ama henüz bulamadım bahsettiğim parçası. parçanın ortalarındaki vokal solo ise bambaşka bir boyut katıyor parçaya. albümün bir yerinde iki saniyelik bass davul hariç davul kullanılmadığı düşündüğümüzde, pastoral imgenin verilmesinde gitar rtimlerinin ve flütün büyük etkisi olduğunu söyleyebiliriz. öte yandan davulun mevcut olmaması bas gitar için de büyük avantaj sağlamış durumda; hem parçanın akışını bizzat kontrol eden, hem de kendini ön plana çıkartabilen bir bas gitar var. bunu "Vert" parçası ile örneklendirebiliriz.
Vokallerde Quebec Fransız aksanı kullanıldığı için liriklerin anlaşılması zorlaşıyor diyebilirim benim açımdan. öte yandan bir çok sözcüğü yuttan vokal, bunu şiirsel liriklerin armonik bir şekilde seslendirilmesi için yapıyor. bolca vokal solo da bulunduran albüm bu bakımdan entrümental yapısı kadar vokal ve lirikler açısından da iddalı. "Histoires Sans Paroles" parçasını biraz bu önermenin dışında tutmakta yarar var.
Yeşil anlamına gelip ilkbaharı simgeleyen "Vert" saykodelik başlayıp folk bir yapı alırken, "Dixie" parçası için country müziğinden yola çıkarak kendi pastoral folk yapısını oluşturduğunu söyleyebiliriz. albümün en eğlenceli enstrüman kullanımını sunan parça yaz mevsimi adına yazılmış; nitekim dixie kelimesi yazı ifade eder. "Depuis L'automne" parçası da sonbaharın hüzünlü yapısından yola çıkarak yalnızlık, yorgunluk ve uzaklaşma isteği üzerinde duruyor. climatic bir yapısı da olan parça ilk iki parçadan daha farklı bir yapıya sahip. Son olarak "En plein face" parçası insanda karla kaplı bir açık alanda koşuşturma hissi ile sıcak evinde camdan yağan kar-ı izlerken kahve kokusunun burna gelmesi hissi arasında bir çizgi oluşturuyor.
Sakin, dingin ve neşe, hayat dolu albümlerden hoşlanıyorsanız sizi derinden etkileyebilecek bir albüm. Folk yapısından dolayı çekimser yaklaşıyorsanız albüme, grubun farklı bir folk anlayışı benimsediğini söylebilirim ilginizi yoğunlaştırmanız için. Jethro Tull vari fakat onun gibi fazlasıyla alıp götüren gaz bir yapısı yok. daha çok Maneige'in "Les Porches de Notre-Dame" parçasındaki davulun çıkartılmış hali gibi Harmonium.
Harmonium
- Pierre Daigneault / flüt piccolo, Soprano saksafon, clarnet
- Serge Fiori / gitar, flüt, harp, bas davul, vokal
- Serge Locat / piyano, mellotron, synthesizer
- Michel Normandeau / guitar, accordion, vokal
- Louis Valois / bas gitar, elektrik piyano, vokal
- Judy Richard / vokal (5)
Si On Avait Besoin D'Une Ciquème Saison
1. Vert (5:34)
2. Dixie (3:26)
3. Depuis L'Automne (10:25)
4. En Pleine Face (4:51)
5. Histoires Sans Paroles (17:12)
"Si On Avait Besoin d'Une Ciquème Saison" (Eğer beşinci bir mevsime ihtiyacımız olsaydı) grubun üç albümlük diskografisindeki en göze çarpan çalışması olarak kabul edilebilir. Şüphesiz Antonio Vivaldi'nin "Dört Mevsim" eserinden yola çıkarılarak oluşturulan eser romantik duygularla bir beşinci mevsim arayışı içinde. mevcut dört mevsimi kendine göre yorumlayan grup, 20 dakikalık epik "Histoires sans paroles" (Sözsüz Öyküler) parçası ile beşinci bir mevsim arayışına giriyor. aynı zamanda "Beşinci Mevsim" olarak da geçen parçadaki flüt kullanımı, mellotron ve piyano dinleyiciye tanıdık gelecek kompozisyonlar sunuyor. Özellikle parçanın başında ve sonunda bulunan flüt solosunun bir Türk şarkıcısı tarafından araklanıp kullanıldığını bile söyleyebilirim ama henüz bulamadım bahsettiğim parçası. parçanın ortalarındaki vokal solo ise bambaşka bir boyut katıyor parçaya. albümün bir yerinde iki saniyelik bass davul hariç davul kullanılmadığı düşündüğümüzde, pastoral imgenin verilmesinde gitar rtimlerinin ve flütün büyük etkisi olduğunu söyleyebiliriz. öte yandan davulun mevcut olmaması bas gitar için de büyük avantaj sağlamış durumda; hem parçanın akışını bizzat kontrol eden, hem de kendini ön plana çıkartabilen bir bas gitar var. bunu "Vert" parçası ile örneklendirebiliriz.
Vokallerde Quebec Fransız aksanı kullanıldığı için liriklerin anlaşılması zorlaşıyor diyebilirim benim açımdan. öte yandan bir çok sözcüğü yuttan vokal, bunu şiirsel liriklerin armonik bir şekilde seslendirilmesi için yapıyor. bolca vokal solo da bulunduran albüm bu bakımdan entrümental yapısı kadar vokal ve lirikler açısından da iddalı. "Histoires Sans Paroles" parçasını biraz bu önermenin dışında tutmakta yarar var.Yeşil anlamına gelip ilkbaharı simgeleyen "Vert" saykodelik başlayıp folk bir yapı alırken, "Dixie" parçası için country müziğinden yola çıkarak kendi pastoral folk yapısını oluşturduğunu söyleyebiliriz. albümün en eğlenceli enstrüman kullanımını sunan parça yaz mevsimi adına yazılmış; nitekim dixie kelimesi yazı ifade eder. "Depuis L'automne" parçası da sonbaharın hüzünlü yapısından yola çıkarak yalnızlık, yorgunluk ve uzaklaşma isteği üzerinde duruyor. climatic bir yapısı da olan parça ilk iki parçadan daha farklı bir yapıya sahip. Son olarak "En plein face" parçası insanda karla kaplı bir açık alanda koşuşturma hissi ile sıcak evinde camdan yağan kar-ı izlerken kahve kokusunun burna gelmesi hissi arasında bir çizgi oluşturuyor.
Sakin, dingin ve neşe, hayat dolu albümlerden hoşlanıyorsanız sizi derinden etkileyebilecek bir albüm. Folk yapısından dolayı çekimser yaklaşıyorsanız albüme, grubun farklı bir folk anlayışı benimsediğini söylebilirim ilginizi yoğunlaştırmanız için. Jethro Tull vari fakat onun gibi fazlasıyla alıp götüren gaz bir yapısı yok. daha çok Maneige'in "Les Porches de Notre-Dame" parçasındaki davulun çıkartılmış hali gibi Harmonium.
Harmonium
- Pierre Daigneault / flüt piccolo, Soprano saksafon, clarnet
- Serge Fiori / gitar, flüt, harp, bas davul, vokal
- Serge Locat / piyano, mellotron, synthesizer
- Michel Normandeau / guitar, accordion, vokal
- Louis Valois / bas gitar, elektrik piyano, vokal
- Judy Richard / vokal (5)
Si On Avait Besoin D'Une Ciquème Saison
1. Vert (5:34)
2. Dixie (3:26)
3. Depuis L'Automne (10:25)
4. En Pleine Face (4:51)
5. Histoires Sans Paroles (17:12)
